ที่พักไทเป : Just Sleep, Taipei

ที่พักนี้เราเลือกมาจาก Expedia ตั้งแต่ตอนซื้อตั๋ว
แม้จะได้เช็คอินใน “ห้องไร้กาลเวลา” (ห้องที่ไม่มีหน้าต่าง)
แต่ไม่คิดมาก เพราะเช้ายันค่ำไม่ได้อยู่โรงแรมเลย อาศัยนอนอย่างเดียวจริงๆ
ดังนั้นโดยรวมแล้วประทับใจมาก ให้ 5 ดาว เมื่อเทียบกับราคา  ฟันธงค่ะว่า คุ้มเกินราคา! 

ข้อดี
/ พนักงานเป็นหนุ่มสาวหน้าตาดี (เกี่ยวไหม!) กระตือรือร้น ยิ้มแย้ม
แถมติดเข็มกลัดตุ๊กตาต่างๆ ไว้บนอกด้วยอ่ะ ทำให้รู้สึกเหมอืนพวกเค้าใส่ชุดนอนตลอดเวลา น่าร้ากกกก
/ โลเคชั่นดี โรงแรมอยู่ตรงทางลงสถานีรถไฟ Ximending exit 5 เลย
/ จะเดินจาก Taipei Main Station มาที่โรงแรมก็ได้ ใช้เวลาราว 15-20 นาที (ห่างกัน 1 สถานี)
/ ถ้าไปถึงก่อนและห้องพร้อม เขาให้ early check in ได้ด้วย
/ มีอาหารเช้าให้ และอาหารเช้าโอเคมากๆ
/ มีเครื่องเคราครบครัน ทั้งชากาแฟในห้อง สบู่แชมพู หมวก หวี แปรงสีฟัน ที่โกนหนวด
/ ห้องส้วม – ห้องอาบน้ำ – อ่างล้างหน้า แยกกันโดยสิ้นเชิง ทำให้ตอนเช้าแยกย้ายกันทำกิจกรรมได้อย่างสะดวก
/ คนไม่พลุกพล่านอย่างที่คิด
/ มีตู้ขายน้ำอัตโนมัติเป็นบางชั้น และมีน้ำแข็งบริการฟรี (บริการตัวเอง)
/ มี 7-eleven อยู่ข้างล่างโรงแรม
/ มีขนม ผลไม้ ชา กาแฟ บริการฟรีตลอดวันที่ห้องอาหาร

ข้อเสีย
/ ห้องตรงข้ามเป็นลุงป้า นัดกันมาเล่นมาจอง (ไพ่) เสียงดังตลอดคืนเลย ผนังบางพอควร
/ ห้องแบบไร้กาลเวลา (แต่ก็สมราคาที่จ่ายแล้วล่ะเธอ)

อาหารเช้าแบบบุฟเฟต์
ถ้ามีให้เลือกก็เลือกไปเถอะ เราว่าคุ้ม ชากาแฟสด (มีคุณป้าคนนึงกดปุ่มกดแฟโดยไม่เอาถ้วยมารอง
กาแฟไหลโจ๊กเป็นทางทีเดียว) น้ำผลไม้แยกกาก โยเกิร์ตดริ้งค์ น้ำมะเขือเทศ
ผลไม้ราว 3 อย่าง/วัน ขนมปัง ไข่ ซุป ป๊อบคอร์น (มายังไง??) สลัด
แต่เราชอบสุดคือมุมข้าวต้ม เลยกินมันทั้ง 2 วันเลย หมี่กึนไต้หวันรสหวานๆ นุ่มๆ อร่อยเข้ากะข้าวต้มมาก

ความประทับใจ
ตอนเช็คอิน พนักงานคิดว่าเราเป็นคนฟิลลิปินส์ (เขียนลงไปในใบเช็คอิน)
พอเช้าอีก 2 วันถัดมา พนักงานคนเดิมก็เข้ามาหาเราที่โต๊ะอาหาร บอกว่าขอโทษจริงๆ ที่วันนั้นเข้าใจผิด
เราก็บอกว่า เอ้ย ไม่เป็นไร (ใช่ซี้ เห็นฉันคางเหลี่ยม จมูกแบนสิท่า! ปกติถูกเข้าใจผิดว่าญี่ปุ่น เกาหลี ไต้หวัน…
เพิ่งเคยฟิลลิปปินส์ก็ที่นี่หนแรก T^T)
เค้าเลยถามว่าเราชื่ออะไร เราตอบ ‘A, just A’
เค้าตาโตเลย “หา Miss A?”
เรา “แม่นๆ” (คือยังไม่เก็ตว่าหมายถึงอะไร มาตอนหลังถึงเข้าใจว่า เค้าหมายถึง Miss A นักร้องเกาหลีแน่ๆ
วันนั้นกินเสร็จ ก็กลับห้องไปเก็บกระเป๋าเพื่อเช็คเอาต์ ปรากฏนึกขึ้นได้ว่าลืมปากกาคุมะไว้ที่ห้องอาหาร
แต่จังหวะตอนแพ็คกระเป๋านี่มันวุ่นอะ แถมตอนกินมีคนเต็มห้อง คิดว่ามันคงไม่อยู่แล้วล่ะ
แพ็คเสร็จก็เอากระเป๋าไปฝาก แล้วก็ออกไปเที่ยวเมืองอีก 3-4 ชม.

ช่วงบ่ายพอกลับมาอีกทีเพื่อเอากระเป๋าเดินทาง พนักงานยื่นปากกาคุมะให้ “ของคุณใช่ไหม”
หา! ทำไมจำกันได้อ่ะ คนออกแยะขนาดนั้น?
ไม่พอยังมีโน้ตสั้นๆ จาก Raymond (พนง.ที่สับสนสัญชาติเรา) เป็นลายมือโย้เย้บอกว่าขอโทษและขอบคุณ
อ่านแล้วก็ประทับใจอะ ยังอุตส่าห์จำกันได้ ไม่รู้เป็นนโยบายเค้าที่จะทำแบบนี้กับทุกคนหรือเปล่า
แต่เราว่าถ้าเค้าทำได้จริง ก็ไม่น่าแปลกใจที่คนส่วนใหญ่จะประทับใจกันกลับไป
เป็น highly recommended ของโรงแรมในไทเปสำหรับบ้านนี้เลยจ้ะ : )