ปกติพวกเรามักขึ้นไปดูวิวเมืองบนตึก Taipei 101 หรือไม่ก็อาศัยถ่ายรูปเวลาเดินเฉียดแถวนั้น ก็จะได้ไทเปมุมโย่งๆ ต้องโก้งโค้งกันสุดๆ
แต่ถ้าใครอยากถ่ายรูป Taipei 101 แบบเต็มๆ ระดับสายตา (หรือจะเห็นในมุมต่ำก็สุดแล้วแต่ทั่น) ขอแนะให้ขึ้นไปบนยอดเขา Elephant รับรองสมหวัง ที่สำคัญมันไม่ได้ไกลอะไรเลย นั่งรถไฟไปก็จะเกือบถึงทางขึ้นเทรลอยู่แล้ว อีซี่มั่กๆ
ตอนแรกเราเผือใจว่าอาจไม่ได้ไป เพราะฟ้าครึ้มฝนตกตลอด 2 วันที่อยู่ไทเป…แต่วันสุดท้ายจะกลับ ตื่นมาฟ้าเปิด แดดแจงแวงมาเชียวเหมือนไม่อยากให้เราผิดหวัง ทว่า…ฉันลืมเกียมหมวกมา หึ…จึงหยิบร่มที่เพิ่งซื้อกันฝนเมื่อวานไปแทน คุ้มอะไรเช่นนี้เมื่อวานกันฝน วันนี้กันแดด (ตกเย็นยกให้พี่แท็กซี่ที่ขับไปส่งสนามบิน)
มุม Taipei 101 จากจุดต่างๆ ของเทรลที่เราไปเดินมา ใช้เวลา 2 ชม. ช่วงแรกตึกไทเป101 จะอยู่ระดับสายตา ช่วงหลังๆ เราจะอยู่สูงกว่าตึกแล้ววววว
วิธีไป
ลงสถานี Xiangshan Station exit 2
พิกัด Xiangshan Hiking Trail
ที่สถานีจะมีป้ายแผนที่ทางเดินให้เสร็จสรรพ ออกจากสถานีได้ก็เดินเลาะสวนสาธารณะไปเรื่อยๆ แค่ส่วนนี้ก็ร่มรื่นจนอยากหยุดพักขาหย่อนกายาซะตรงนั้นแล้ว ผู้คนออกมานั่งตากอากาศ พาลูกหลานมาวิ่งเล่นเพลินไป
เราไปวันอาทิตย์เช้า เลยมีผู้ร่วมขบวนคึกคักเป็นพิเศษ ทั้งนักท่องเที่ยวต่างชาติ คนโลคัลอุ้มลูกจูงหลานมากันเป็นพรวน หนุ่มสาวมาเดท แก๊งค์เพื่อนมาปิคนิค ไวบ์ดีมากๆ
Xiangshan Hiking Trail
ที่บอกว่า “ยอดเขา” แต่จริงๆ มันไม่ได้สมบุกสมบันขนาดต้องเตรียมรองเท้าเดินป่า เพราะมีบันไดดีๆ ปูทอดไปตลอดทาง มันเหมือนการเดินขึ้นบันได ที่สูงกว่าปกติมากๆ ก็เท่านั้น บางช่วงบันไดก็แคบแทบต้องแนบร่างกับคนอื่น บางช่วงก็กว้างขวาง มีม้านั่งริมทางให้หย่อนกายเป็นระยะ ช่วงนี้มีต้นไม้ครึ้มบังแดดตลอด (เซฟหน้าไว้ไหม้ทีหลัง)
ช่วงขาขึ้นไปยอดเขา Elephant นี่คนเยอะมากถึงขั้น “จราจลคนติดขัด” เนื่องจากมีคนหลายเพศและวัย ทำให้จังหวะการเดินอืดบ้าง เนือยบ้าง ลุงบางคนฝีเท้าเร็วหน่อยก็หาทางแทรกตัวแซงไปเรื่อยๆ คุณบูที่เริ่มเหงื่อซึมก็ถอดเสื้อแจ็คเก็ตตัวนอกออก (2 ชม.ให้หลังตอนเดินเสร็จ ถึงกับต้องแจ้นเข้า uniqlo ไปซื้อเสื้อยืดเปลี่ยน เพราะเหงื่อนางชุ่มมาก) ขณะที่ฉัน…ดันใส่ฮีทเทคคอเต่าไว้ด้านใน เสือแขนยาวไว้ด้านนอก (อ๊ากกก…ถอดไม่ได้) ทำได้แค่ถอดแจ็คเก็ตตัวนอกออกพันเอวไว้ระบายอากาศ เริ่มเสียใจที่ห่อร่างด้วยชั้นผ้ามากมาย ดังนั้นใครจะมาเดินถึงเป็นช่วงหน้าหนาว ก็ไม่ต้องห่วงว่าจะมือแข็ง เพราะเราเดินออกแรงร่างกายอบอุ่น ถ้าใส่เสื้อหลายชั้นมาจะต้องแบกมันไปด้วยตลอดเส้นทาง (อย่างขะเจ้าวันนี้)
เส้นทางศึกษาธรรมชาติ
แน่นอนว่า เราไม่ได้หยุดเพียงแค่นี้ คนที่มีเวลาน้อยหรือไม่โปรดการเดินป่าเขา สามารถเดินลงทางเดิมแล้วกลับเข้าเมืองเที่ยวต่อได้เลย (ถ้าหยุดตรงนี้ น่าจะใช้เวลาทั้งหมด 45 นาที) ส่วนคนที่ชอบเดินป่าหรือเส้นทางศึกษาธรรมชาติ…จากยอดเขา Elephant เราสามารถเดินต่อไปได้อีกหลากหลายเส้นทาง ใช้เวลาเร็วช้าต่างกัน เขามีแผนที่ให้ดูชัดเจน
ช่วงหลังจากนี้แหละที่เราว่าสนุก เพราะเป็นทางราบมีเนินเล็กๆ ไม่ถือเป็นสาระ จำนวนคนบางตาลงอย่างเห็นได้ชัด แม้เส้นทางจะไม่มีร่มไม้บังตลอดเหมือนขาแรก แต่ความโล่งโปร่งสบาย อากาศเย็นที่มีลมพัดโชยเป็นระยะ ทำให้แดดที่จ้าไม่ทำให้เราร้อนมากอย่างที่กลัว
อย่างที่เคยบอกไว้ในบล็อกนึง ว่าการเดินป่าเดินเขาเนี่ย บางทีไปกัน 2 คน แต่เราไม่จำเป็นต้องเดินพร้อมกันตลอดก็ได้ เพราะจังหวะของแต่ละคนไม่เท่ากัน อย่างวันนี้เราหอบกล้องไปก็อยากหยุดแวะถ่ายรูปดอกหญ้าหรือวิวข้างทางเป็นระยะ ขณะที่คุณบูเธอเดินเช้าแต่ไม่ชอบหยุด เราก็จะปล่อยให้เธอเดินนำไปเรื่อยๆ พอทิ้งระยะห่างมากๆ ค่อยซอยเท้าตามเป็นช่วงๆ เดี๋ยวก็ทันกันเอง
สักพักทางราบเริ่มทอดตัวสูงขึ้น ถนนบีบแคบลง ที่โล่งกว้างเริ่มมีต้นไม้หนาตา…บันไดเริ่มมาแล้วครับท่าน…มาแบบชันๆ บางช่วงครึ้มมากถึงขนาดมีตะไคร่เกาะขั้นบันไดให้เสียวเล่น ด้วยความที่อิฉันเคยเดินเหยียบตะไคร่ลื่นปรื้ดต่อหน้าประชาชีจำนวนมากมาก่อน เลยยิ่งระวังตัวเป็นพิเศษ (กลัวหน้าแหกซ้ำสาม) ตอนเดินสวนกับลุงป้านักเดินป่า มีเตรียมไม้มาพร้อมสรรพ แบบนั้นดีจะช่วยพยุงตัวไม่ให้ล้มง่ายๆ แต่แบบนี้(แบบอิฉันที่ไม่มี) ก็ต้องเกาะราวบันได เกร็งข้อเท้าค้ำจุนตัวเองต่อไป
ดอกหญ้าริมทางก็เริ่มมีแบบใหม่ๆ ให้เห็น รวมถึงกล้วยไม้จิ๋วที่ถ้าไม่สังเกตก็จะเดินผ่านเลยไปง่ายๆ ดังนั้นแม้เท้าจะเกร็งแต่สายตานี่เพลินมาก เวลาโหนตัวไปถ่ายรูปทีเกร็งตูดแทบใจขาดดิ้น เพื่อนเดินของเราตอนนี้ไม่ใช่คุณบู (เพราะนางนำหน้าไปแล้ว) แต่เป็นหนุ่มผู้หนึ่งซึ่งชอบแวะถ่ายรูปเช่นเดียวกับเรา เลยสลับกันนำบ้าง ตามบ้างเป็นระยะพอไม่ให้เหงา
สิริรวมทั้งเทรล เราใช้เวลาเดิน 2 ชม. ระยะทางราว 10 กม. ขึ้นเขาทั้งหมด 4 ลูก ทางส่วนใหญ่เป็นการเดินขึ้นเขา มีต้นไม้ให้ความร่มรื่นซะส่วนใหญ่ ถนนดีมากกกกก เหมือนเดินในสวนสาธารณะที่มีภูเขาชันหน่อย ริมทางมีศาลเจ้าเล็กใหญ่ประปราย เหนื่อยพอสมควร แต่ไม่ยากมาก เด็กเดินได้ ผู้ใหญ่เดินดี มีหมาเดินร่วมทางเป็นระยะๆ เป็นอีกหนึ่งเทรลที่เดินง่ายและแฮปปี้มากๆ ขอบคุณฟ้าที่เปิดทางให้พวกเราได้สนุกกัน
adaytrip diary 