เดินเล่นเมืองคาวากุจิโกะ (Kawaguchiko)
เราไม่ได้เดินทั้งเมือง เน้นเดินถนนรอบๆ เรียวกัง Yumedono ซึ่งอยู่ด้านที่ใกล้กับสถานีรถไฟ Kawaguchiko ลักษณะของเมืองด้านนี้คือคนอยู่กันอย่างหลวมๆ ราบๆ เตี้ยๆ สงบสุขเสรีมาก เดินไปตามถนนหนทางนี่แทบไม่เจอใครเลย นอกจากคุณตั๊กแตนตำข้าวตัวใหญ่มาก 1 ตัว และรถราที่นานๆ จะผ่านมาบนถนนที
เราเพลินกับการดูสวนครัวของชาวบ้านแถบนี้มาก ลักษณะบ้านเรือนน่ารักเจแปนีสสไตล์ตามธรรมชาติ ไม่มีสารปรุงแต่งเพิ่มเติม ดอกไม้สวยๆ มีให้เห็นโดยทั่วไป เดินไปเพลินไป แม้เท้าจะยังเหนื่อยล้าจากการปีนเขา แต่ใจเรามันพองฟูแฮปปี้ อากาศก็บริสุทธิ์มาก
เป็นที่น่าสังเกตว่า เมืองนี้มีจุดชาร์ตไฟรถหลายแห่งมาก แถมบนทางเท้าก็มีหลอดไฟพลังแสงอาทิตย์ติดตั้งแทนไฟริมทางด้วย…มันน่าอเมซซิ่งมาก น่าเสียดายที่เราลืมนึกถึงเรื่องนี้ เลยไม่ได้ออกมาเดินดูตอนกลางคืนว่าสว่างไสวมากแค่ไหน (ประกอบกับร่างที่พร้อมม่อยกระรอกหลังอาหารเย็น)
ทะเลสาป Kawaguchiko
“เหมือนสวิตเซอร์แลนด์ไหมล่ะ” บูถาม
อืมไม่รู้แฮะ เพราะไม่เคยไปสวิตเซอร์แลนด์แฮ่… แต่ที่รู้แน่คือมันสวยมาก แค่เดินเข้าไปยืนริมน้ำ ปล่อยให้ลมเย็นๆ พัดปะทะใบหน้า สัมผัสกับบรรยากาศชิลล์เอื่อยของเมืองพักผ่อนได้แบบเข้มข้น ดูโน่นสิมีคนปั่นจักรยานน้ำรูปหงส์ บ้างก็มาตกปลา ภาพตรงหน้ามันช่างยิ่งใหญ่และสวยเหลือเกิน
“คนมักถ่ายรูปฟูจิกันจากทะเลสาปนี้ แต่มุมอื่น” บูบอกทิ้งท้าย น่าเสียดายวันนี้ฟ้าเปิดๆ ปิดๆ เลยไม่ได้ถ่ายรูปคุณฟูจิซังแบบเต็มๆ
Happy Days Museum (ค่าเข้า 800 เยน/คน)
เป็นมิวเซียมเล็กๆ ริมทะเลสาป รวบรวมของสะสมในวันแฮปปี้ของคุณนายกเทศมนตรีเมืองนี้รึเปล่าก็ไม่รู้ (ถ้าเป็นความจริงก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะเขาสะสมหนังสือการ์ตูนตาหวานไว้หลายสิบเรื่องทีเดียว) ของไม่น้อย แต่ก็ไม่เยอะมาก เดินดูได้นานเพลินเอาการอยู่ ถ้าใครชอบพวกตุ๊กตุ่นตุ๊กตารุ่นแรก (แปลกเนาะ ตุ๊กตารุ่นแรกมักไม่น่ารักเท่ารุ่นปัจจุบัน ออกแนวน่ากลัวด้วย) ของเล่นสังกะสี ทินบ็อกซ์ ฯลฯ มาที่นี่แบบจะแฮปปี้ปลื้มปริ่มมาก มีตุ๊กตาบาร์บี้ขนาดเท่าตัวคนจริงด้วย! (ตัวใหญ่กว่าเราอีก)
ของที่ระลึกที่นี่ก็แปลก น่าสนใจดีนะ เค้ามีลูกอมอัลมอนด์เคลือบนมที่แตกต่างจากคนอื่นๆ ขายด้วย โอบ้าจังรู้เลยว่าของตัวเองอร่อย พอเอาให้ชิมเท่านั้น เราก็ตกหลุมซื้อกลับมาจนได้
Heidi Garden (ฟรี)
เป็น open air cafe มีโต๊ะเก้าอี้กลางสนามหญ้าบรรยากาศดีเชียว เค้าปลูกต้นไม้ไว้มุมนั้นมุมนี้ มีฉากหลังเป็นบ้านทิวดอร์หลังเบ้อเลิ่ม เดินเข้าไปแล้ว ว้าวๆๆๆ ไม่หยุดเลย ที่นี่เค้าขายอาหารญี่ปุ่น western และมีเบเกอรี่ขนมน้ำชา เราอิ่ม…เลยกินแค่ซอฟเสิร์ฟ (300 กว่าเยน) ที่ลงมติแล้วว่า “อร่อยที่สุดในญี่ปุ่น”…เพราะ เค้าราดน้ำตาลทรายแดงมาอ่ะ มันหอมหวานแบบที่พวกเราชอบ ปกติเราไม่ค่อยกินซอฟเสิร์ฟหรอกถ้าไม่จำเป็น (เช่นมาแล้วต้องกิน ฯลฯ ไรแบบนี้ จะไม่ค่อยกิน)
สิริรวม เราใช้เวลาเดินเล่นในเมืองราว 3 ชม. เพราะมีเวลาและเรี่ยวแรงแค่นั้น แต่สารภาพว่า…เป็นเมืองที่ไม่มีอะไรมากมาย ไม่มีถนนร้านขายของที่ระลึก…แต่เป็นเมืองที่เราบอกกับคุณบูว่า “อยากกลับมาอีกมากๆ วันหลังเรามาพักรีสอร์ตแถวทะเลสาปกันนะ : )”
ก็หวังว่าคุณบูจะจัดให้ แฮ่….
