เที่ยว Yufuin 1: เมืองเล็กๆ กลางหุบเขา

อ่านบล็อกเก่าๆ ของบันทึกเที่ยวคิวชู
ฟุกุโอกะ / Kagoshima / Kumamoto / Kurawago / Beppu / ปีนเขา Mt.Yufu

เราแบ่ง Yufuin เป็น 2 บล็อก คือบล็อกนี้ที่พูดถึงตัวเมืองและถนนช็อปปิ้ง กับอีกบล็อกนึงที่จะพูดถึง การปีนเขา Mt.Yufu

เดินทางจาก Beppu
ไป Yufuin

มีรถบัสอยู่ 2 บริษัท นอกจากของบริษัท  Sun Q ยังมีสิ่งที่เรียกว่า Yufuin Express ซึ่งหน้าตาบัสน่ารักมาก แต่มันก็ไม่ได้ express ไปกว่า Sun Q ที่เรานั่งเท่าไร และเนื่องจากเป็นบัสโลคัลคล้ายรถเมล์ มันเลยไม่มีที่เก็บกระเป๋าใต้ท้องรถ ต้องอาศัยสอดเข้าไปไว้ข้างเบาะ แล้วเอาตัวกัน เลี้ยวขวาซ้ายเหวี่ยงเท่าไหร่ก็ต้องระวังกันเอา แต่รถโล่งกลิ้งได้ เอ้ย…มีที่ว่างให้วางกระเป๋าได้ ใช้เวลาแค่  50 นาทีก็ถึงที่หมาย

เรียวกัง
Yufuin Onsen
Mori no Yu Yufuin Yasuha

ลิงก์เรียวกังคลิกที่นี่
ตอนแรกไม่ได้ติดต่อให้เรียวกังมารับ แต่เดชะบุญนึกขึ้นได้ตอนนั่งรถบัส แล้วรถเค้าว่างมารับได้พอดี เพราะไม่เช่นนั้นการจะเดินจากสถานีรถบัสไปเรียวกัง ใช้เวลา 45 นาทีไม่โกหก แถมขึ้นเนินด้วยไรด้วย เนื่องจากเรียวกังตั้งอยู่บนเขา…บนเขา!!!

กลับกัน…หากต้องการเดินจากเรียวกังไปถนนช็อปปิ้ง ใช้เวลาแค่ราว 15 นาที เพราะเป็นทางลงเขา ผ่านป่าสน (และป่าช้าแต่ไม่น่ากลัว) และปากซอยเรียวกังอยู่ติดกับปลายสุดอีกด้านของถนนช็อปปิ้งพอดี พอเราเดินทะลุถนนช็อปปิ้งไปอีกด้านก็จะถึงแหล่งความเจริญ ค่อยเรียกแท็กซี่กลับมาเรียวกังเอา ไม่แพงมาก (รู้สึกวันนึงเราจะใช้บริการรถของเรียวกังได้ฟรี 1 ครั้ง)

เรียวกังนี้…ให้ความรู้สึกเหมือนสกีรีสอร์ตมาก คือมีมุมเตาผิงขนาดใหญ่อยู่ตรงโถงล๊อบบี้ ห้องพักขนาดเล็กพอดีที่นอนกับกระเป๋าเดินทางแค่นั้น มีห้องสุขาให้แต่ไม่มีห้องอาบน้ำ ต้องไปอาบที่ห้องอาบน้ำตรงบ่อออนเซ็นรวม เวลาเราอาบน้ำจากห้องด้านในเสร็จ ตอนเปิดประตูเพื่อออกไปแช่บ่อด้านนอก แล้วเจอลมเย็นเฉียบๆ มาปะทะร่างเปียกๆ ก่อนเดินไปจุ่มตัวลงในน้ำแร่เนี่ย…มันเป็นอีกความรู้สึกฟินที่เสพติดได้ง่ายมากเลย

ดังนั้นพอเอากระเป๋าเก็บ จึงรีบดิ่งตัวไปแช่ในบ่อของเรียวกังทันที โอ๊ย…สวยนะ น้ำสีฟ้า พอแช่แล้วรู้สึกตัวลื่นนิดๆ เหมือนแร่ธาตุอันอุดมคุณค่ากำลังเกาะและซึมลึกลงไปในผิวของเราอยู่ (มโนไป๊) น้ำไม่มีกลิ่นเหม็นอะไรเลย เป็นน้ำหินปูนเพราะตามบ่อและท่อน้ำมีปูนเกาะเป็นดอกๆ ดูสวยและน่าสะพรึงถึงความเข้มข้นของมัน บ่อเอาต์ดอร์สวยแจ่มชิลล์มาก เป็นบ่อขนาดเล็กใต้ต้นเมเปิลที่สยายก้านสวย มีใบเขียวเต็มที่ อา…ถ้าได้เห็นตอนมันเปลี่ยนสีคงจะสวยกว่านี้ เพราะตัดสีกับน้ำฟ้าๆ

ข้อดีของที่นี่ คือมีบ่อส่วนตัวเล็กๆ ให้ลงชื่อขอใช้หลายห้อง เนื่องจากพวกเราด้านชาซะแล้ว ประกอบกับขี้เกียจสื่อสาร (ไม่น่าเชื่อว่าพนักงานจะพูดภาษาอังกฤษเกือบไม่รู้เรื่อง!) เลยใช้มันแต่ต้องรวมนั่นแหละ ซึ่งคนก็ไม่ค่อยแยะหรอก เพราะเขาไปใช้บ่อส่วนตัวกันหมด

ไคเซกิของเรียวกัง บูบอกว่าอาหารที่นี่อร่อย ปรุงได้ดี มีครีเอทิวิตี้ จะแพ้เรียวกังแรกอย่างเดียวก็ตรง appetizer ที่ไม่เด็ดเท่า แต่เขาเน้นของโลคัลจริงๆ ซึ่งก็คือเนื้อไก่ ซึ่งมีหลายเมนูมากจนน่าแปลกใจ กระทั่งไก่ดิบก็ยังมี! (ถ้าพรุ่งนี้อาหารเช้ามีไก่ ฉันจะเข้าใจละว่าเจ้าของที่นี่เป็นเจ้าของฟาร์มไก่ด้วย) แต่พวกเราชอบที่เขาเอาโชยุไปทำเป็นเจลลี่ แล้วให้เอาปลากระพงม้วนเจลลี่กินกับวาซาบิ เป็นวิธีกินที่แปลก สนุกและเหมาะกับการกินปลาขาวมาก แต่…เราท้องอืดท้องเฟ้อมาก กินอะไรไม่ค่อยลง เลยเอาอาหารเกือบครึ่งเมนูให้คุณบูกิน

ส่วนอาหารเช้าค่อนข้างสนุกและคล้ายกับที่ Beppu เพราะแถบนี้เน้นเมนไทโกะ แซลมอน ปลาไหลย่าง

ถนนช็อปปิ้ง
Yufuin

คนส่วนใหญ่นิยมพักเรียวกังแถวๆ ถนนช็อปปิ้งนี้แหละ เพราะสะดวก วิวสวย ไม่ต้องนั่งรถไปไหนไกล เพราะจุดหมายคนส่วนใหญ่ก็คือที่นี่ ใครมาเห็นวิวแถวนี้ก็จะนึกถึงปายบ้านเราเสมอๆ เนื่องจากเป็นเมืองที่อยู่ในหุบเขา ห้อมล้อมด้วยเขาสูงๆ เกือบรอบด้าน หันไปทางไหนก็เจอแต่สีเขียวๆ สดใสบายตา อารมณ์ดี

ร้านค้าเมืองนี้เด็ด มีของทำมือแสดงความคิดสร้างสรรค์หลายร้าน ร้านแมวดายังก็ยังมา! ร้านกิ๊บลี่ ร้าน Zakka มุ้งมิ้ง ร้านขนมสารพัดสิ่ง ร้านอาหารแห้ง ขนาดเราไปถึงราว 4 โมงซึ่งเหลือเวลาให้เดินช็อปอีกแค่ชม.เดียวก่อนร้านจะพากันปิดตอน 5 โมง ซึ่งเป็นเวลาเที่ยวสุดท้ายของรถไฟและรถบัสที่จะออกจากเมือง เราก็ยังได้ของมา (นิดหน่อยเอ๊ง)

น่าแปลกคือพอ 5 โมงปุ๊บร้านรวงปิดเงียบ! ร้านอาหารสงบ คนหายไปจากท้องถนน … คนไปไหน!!??

เดินเตร่ในเมือง
Yufuin

ย่านวัดอุโมงค์
Yufuin

ด้วยไม่รู้จะทำอะไรก่อนอาหารค่ำดี พอแท็กซี่มาส่งที่เรียวกัง พวกเราเลยเดินออกจากเรียวกังขึ้นเขาไปอีก เพราะบูอ่านเจอว่ามีแหล่งรวมศิลปิน พวกสตูดิโอ ร้านอาหาร หรือไม่ก็ร้านของคนอาร์ตๆ อยู่บนเขาอันเงียบสงบแห่งนี้อีก คล้ายชุมชนวัดอุโมงค์สมัยเริ่มแรก ที่มีศิลปินเอาตู้คอนเทนเนอร์มาตั้งทำเป็นที่จัดแสดงงาน หรือบ้านเวิ้งมาลัยแบบนั้น…พอได้ฟังปุ๊บเราเงยหน้าขึ้นมองถนนเงียบสงัด ที่กำลังใช้พลังต้นขาไต่ขึ้นเขาไปเรื่อยๆ อยู่…ถนนเงี๊ยบเงียบที่มีแต่ต้นไม้ และแทบไม่มีรถผ่านเนี่ยนะ จะมีอะไรแบบนั้นจริงเหรอ

สักพักก็เริ่มเห็นบางสิ่งที่ไม่น่าโผล่มาในป่าได้ เออ…มันมีจริงแฮะ! ของจริงเลยอะ เป็นสตูดิโอจริงจัง บ้างก็ทำเป็น tea room มีร้านอาหารเปิดด้วย! ถึงจะเงียบสนิท แต่ก็เข้าใจว่าคนคงอ่านจากไกด์แล้วน่าจะมาถึงกัน เพราะ ณ เวลานั้นไม่มีมนุษย์คนอื่นเลยนอกจากเรา และ “แมว” ที่มีเดินนวยนาด (หรือไม่ก็นั่งหลับ) ประจำร้านทุกร้าน!  ท่าทางศิลปินพวกนี้จะเปิดร้านไว้ เป็นช่องทางการติดต่อกับมนุษย์โลกปกติอย่างเราๆ นี่ถ้าไม่ได้จองไคเซกิไว้ คงจะกินอาหารร้านลุงหนวดข้างบนล่ะ อยากรู้ว่าเค้าจะทำอะไรให้กิน