การเดินทางในจังหวัดภูเก็ตทำได้หลายทาง
ส่วนใหญ่จะเช่ารถขับ เพราะเข้าใจว่าเป็นวิธีที่ถูกที่สุด
อันว่าค่าแท็กซี่ที่นี่แพงจับขั้วหัวใจทีเดียว
(ค่ารถจากสนามบินเข้าเมืองก็เริ่มต้น 5-600 บาทเข้าไปแล้ว)
ถนนหนทางขับง่าย ไม่ต้องกลัวหลง มีเส้นหลักอยู่เส้นนึง
แล้วก็แยกออกไปตามสถานที่ท่องเที่ยว
เราสามารถใช้ google maps ช่วยนำทางไปยังสถานที่ต่างๆ ได้สบายมาก
หาดสุรินทร์
ภูเก็ตมีหาดแยะมาก ยากเหลือเกินจะเลือกว่าควรไปหาดไหนดี
เอ๋กับแม่ไม่มีจุดหมายเป็นพิเศษ พอเห็นป้ายบอกทางให้เลี้ยวขวาไป หาดสุรินทร์
เราก็หักพวงมาลัยรถเข้าไป และพบว่ามันคือหาดที่ค่อนข้างจอแจ
ขนาดไม่เล็ก ไม่ใหญ่ น้ำทะเลก็สวยดี เสียแต่ว่าตอนไปร้อนเปรี้ยง
สองแม่ลูกรีบหันหลังกลับไปที่รถแทบไม่ทันทีเดียว – -”
ผักบุ้งทะเลก็สวยแบบของเขา
วัดทอง / วัดพระผุด
บรรยากาศภายในวัดค่อนข้างสงบเงียบ คนไม่แยะจอแจ
เหมาะแก่การมาไหว้พระ ทำบุญ เป็นอย่างยิ่ง
ประวัติศาสตร์เป็นอย่างไรไม่ได้ศึกษาก่อนไปเสียด้วย
แต่ภายในโบสถ์สวย เรียบง่ายดี รอบๆ ก็มีไก่แยะ
แหลมพรมเทพ
ก่อนไปเข้าใจว่า แหลมพรมเทพ คือแหลมริมทาง จอดรถริมทาง
แต่พอมาถึงแล้ว จึงกระจ่าง ว่ามันคือสถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง
มีร้านขายของที่ระลึก ห้องน้ำ (5 บาท) ที่จอดรถให้เป็นกิจจะลักษณะ
แต่ขนาดเราไป 5 โมงเย็น ก็ยังเกือบไม่มีที่จอด ถ้าใครวนที่จอดหลักไม่เจอ
ให้ขับเลยไปอีกประมาณ 10 เมตร จะมีที่จอดรถบัส เราก็แถๆ เข้าไปจอดเลย
ด้วยความที่เราขี้เกียจรอ และไม่อยากขับรถกลับตอนมืด
เลยกลับกันก่อนพระอาทิตย์ตก (ซะงั้น)
เพื่อจะพบว่า ภูเก็ตรถติดมาก เพราะมีการทำถนนใหม่ หนทางแปรเปลี่ยนไปจนน่าฉงน
เหยียบเบรกจนขารวดร้าวเลยทีเดียว T^T
ท่าเทียบเรือหาดราไวย์
เราแวะท่าเทียบเรือนี้ ตอนขากลับจาก แหลมพรมเทพ
จริงๆ แล้วไม่ได้มีอะไรมากมาย แต่การได้เดินบนสะพานทอดยาวไปสู่ทะเล
มีแม่จูงลูกมาป้อนข้าว มีคนพาหมามาเดินเล่น
มีแก๊งแฟนฉันมาวิ่งผ่านไปด้านหน้า ก็เป็นการทอดหุ่ยอารมณ์ที่ดีไปอีกแบบ
แถมสะดวก เพราะด้านหน้ามีที่จอดรถให้พร้อมสรรพ
ถนนคนเดินในตัวเมืองเก่า
จัดที่ถนนถลาง หรือดีบุก ไม่แน่ใจ เพิ่งเริ่มเมื่อปลายปี 2013 นี้เอง
มีทุกๆ วันอาทิตย์ ตั้งแต่บ่าย 4 โมงเป็นต้นไป
ส่วนใหญ่ขายอาหาร 80% ที่เหลือเป็นของจุกจิก
เดินเล่นไปเรื่อยๆ ก็สนุกดี แต่แม่บอกว่า ทำไมของกินน้อยจัง (ปู้ด!!)
แม่ “ชิม” ไปเรื่อย ตั้งแต่หัวถนน ไปจนถึงท้าย อิ่มพุงกาง ยังแอบบ่นอีกว่าของน้อย
ความสนุก คือการได้กินของแปลกๆ เช่นหญ้าอะไรสักอย่างชุบแป้งทอด
เหมือนเคี้ยวไฟเบอร์กรอบ อย่างไรบอกไม่ถูก
แม่สั่งโอต๋าว ซึ่งมีลักษณะเหมือนแป้งหมักผัด
ส่วนเอ๋ซื้อขนมจีนปูกลับบ้าน แซบมากกกกก ขอบอก
สะพานสารสิน
เป็นจุดเชื่อมระหว่าง ภูเก็ต กับ พังงา
เราแวะถ่ายรูปกันตอนขับรถออกจากภูเก็ต เดินทางไปกระบี่
ตอนแรกนึกว่าจะเป็นสะพานเก่า (นึกภาพเหมือนในหนังวินเทจ)
แต่ปรากฏ สะพานสวยเชียว! วิวทิวทัศน์แถบนี้ก็งามใช้ได้เลย
จบการรายงานสถานที่ท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ตไว้เพียงเท่านี้
adaytrip diary 